ยิ่งเรียน ยิ่งรู้ว่าโง่

...

เพราะยิ่งเรียน ก็ยิ่งรู้ว่ามีสิ่งที่ไม่รู้อีกเยอะ สิ่งที่รู้แล้วมันช่างน้อยนิด

ตอนเด็ก ๆ รู้จักแต่ฟ้า ท้องฟ้าช่างกว้างใหญ่
เด็ก ๆ มักบอกว่า รักคุณพ่อเท่าฟ้า รักคุณแม่เท่าฟ้า หมายความว่า รักมากมาย
ต่อมาจึงรู้ว่า ท้องฟ้าเป็นเพียง ชั้นบรรยากาศที่ปกคลุมดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่เรียกว่า "โลก" เท่านั้น
ยังมีดวงดาวอีกมากมาย อยู่ในจักรวาลที่เรียกว่า สุริยะจักรวาล ไหนยังจะมีจักรวาลอีกมากมาย
ฟ้าไม่ได้ใหญ่อย่างที่คิด

ฟ้าสั่งให้คนเปียกปอนได้ ล้านคน สองล้านคน หรือสิบล้านคน เป็นเรื่องเล็กมาก สำหรับฟ้า
ในยุคดึกดำบรรพ์ ฟ้าอาจจะเคยทำให้คนกลัว เพียงแค่คำราม หรือ ผ่าทำลายต้นไม้ใหญ่
แต่ฟ้าก็ทำได้เพียงเท่านั้น ในยุคสมัยต่อมา คนรู้จักคำว่าปรากฎการณ์ธรรมชาติ คนเลยไม่กลัวฟ้าแล้ว

คนที่เรียนจบนั่น จบนี่มา มักบอกว่าตัวเองเก่ง หากคิดแบบนี้แล้วไม่เรียนรู้ต่อไปอีก อาจจะรู้จักเพียงแค่ฟ้า ไม่รู้จักจักรวาล


เข้าใจมะ ที่เขียนมาทั้งหมดเนี่ย เข้าใจมะ ถ้าเข้าใจอธิบายให้คนเขียนเข้าใจหน่อยดิ คนเขียนงง ???!!